Από μια ηλικία και μετά δεν έχει σημασία πόσους παράγοντες κινδύνου έχει κάποιος για να διαπιστωθεί αν θα μακροημερεύσει – ο καθοριστικός παράγοντας της μακροζωίας είναι τελείως διαφορετικός
Ερευνητές ανακάλυψαν ακόμα έναν καλό λόγο για να σηκωθούμε από τον καναπέ και να αρχίσουμε να γυμναζόμαστε. Η φυσική κατάσταση φάνηκε ότι ήταν ένας εκ των κορυφαίων προγνωστικών παραγόντων επιβίωσης για ανθρώπους άνω των 70 ετών, συγκριτικά με τους αριθμούς των παραδοσιακών καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου. Αυτό φάνηκε σε μελέτη που παρουσιάστηκε στο Αμερικανικό Κολέγιο Καρδιολογίας.
Ενώ η υπέρταση, η υψηλή χοληστερόλη, ο σακχαρώδης διαβήτης και το κάπνισμα συνδέονται στενά με τις πιθανότητες ενός ατόμου να εμφανίσει καρδιαγγειακές παθήσεις, αυτοί οι παράγοντες είναι τόσο συνηθισμένοι στους ηλικιωμένους ανθρώπους που ο συνολικός αριθμός των παραγόντων κινδύνου καθίσταται σχεδόν χωρίς νόημα για την πρόβλεψη της μελλοντικής τους υγείας, αναφέρουν οι ερευνητές. Η νέα μελέτη δείχνει ότι οι γιατροί μπορούν να έχουν μία καλύτερη εικόνα της υγείας των γηραιότερων ασθενών τους εξετάζοντας πόσο καλή είναι η φυσική τους κατάσταση αντί για το πόσους παράγοντες κινδύνου συγκεντρώνουν.
«Βρήκαμε ότι η φυσική κατάσταση είναι εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας πρόβλεψης της μελλοντικής υγείας για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, ανεξάρτητα αν είναι γενικά υγιείς ή αν έχουν καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου. Σε όσο καλύτερη φυσική κατάσταση βρίσκεστε, τόσο πιο πιθανό είναι να ζήσετε περισσότερο συγκριτικά με αυτούς που είναι λιγότερο γυμνασμένοι», δήλωσε ο Seamus P. Whelton, επίκουρος καθηγητής ιατρικής στην ιατρική σχολή του John Hopkins και επικεφαλής της μελέτης. «Τα ευρήματα τονίζουν τη σημαντικότητα του να είστε γυμνασμένος, όποια κι αν είναι η ηλικία σας».
Η ομάδα των ερευνητών ανέλυσε τα ιατρικά δεδομένα περισσότερων από 6.500 χιλιάδων ανθρώπων ηλικίας 70 ετών και άνω, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ένα τεστ κοπώσεως μεταξύ των ετών 1991 και 2009. Οι ερευνητές αξιολόγησαν τη φυσική κατάσταση των ασθενών ανάλογα με την απόδοση τους στο τεστ και ακολούθως τους χώρισαν σε τρεις ομάδες: πολύ γυμνασμένους, μεσαίας φυσικής κατάστασης και κακής φυσικής κατάστασης.
Στα πλαίσια της μελέτης οι ερευνητές επίσης χώρισαν τους ασθενείς σε κατηγορίες ανάλογα με τους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου που πληρούσαν.
Κατά μέσο όρο οι συμμετέχοντες ήταν ηλικίας 75 ετών όταν υποβλήθηκαν στο τεστ κοπώσεως. Οι ερευνητές ακολούθησαν τους ασθενείς για περίπου 10 χρόνια εντός των οποίων το 39% των ηλικιωμένων απεβίωσε. Μετά από αυτή την περίοδο οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι καλύτερης φυσικής κατάστασης είχαν αξιοσημείωτα αυξημένα ποσοστά επιβίωσης. Τα άτομα που ανήκαν στην κατηγορία των πολύ γυμνασμένων ήταν περισσότερο από δύο φορές πιο πιθανό να είναι ζωντανοί 10 χρόνια μετά, συγκριτικά με τους λιγότερο γυμνασμένους.
Αντίθετα, ο συνολικός αριθμός των παραγόντων κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων των ασθενών δεν φάνηκε να συνδέεται με το θάνατο των ασθενών συγκριτικά με τους ασθενείς που δεν είχαν κανένα παράγοντα κινδύνου.
Ο Δρ. Whelton δήλωσε πως τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι το επίπεδο φυσικής κατάστασης είναι σημαντικός δείκτης υγείας για τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.
Η μελέτη δεν υπολόγισε τυχόν αλλαγές στο επίπεδο φυσικής κατάστασης που μπορεί να βίωσαν οι συμμετέχοντες με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι βελτιώνοντας τη φυσική κατάσταση μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη καρδιακή λειτουργία ακόμα και κατά την τρίτη ηλικία.