Η τελετή του αγιασμού των υδάτων κατά την ημέρα των Θεοφανείων αποτελεί μακραίωνη ιερή παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ευχές που αφορούν τον αγιασμό του νερού συναντώνται σε πολύ παλαιότερα κείμενα, όπως οι Αποστολικές Διαταγές, η Αποστολική Παράδοση του Ιππόλυτου, αλλά και στο Ευχολόγιο του Σεραπίωνα, επισκόπου Θμουέως, καθώς και σε άλλα έργα.
Ο Μεγάλος Αγιασμός προσφέρεται ως ένα δυνατό θεραπευτικό μέσο – ένα είδος πνευματικού φαρμάκου, το οποίο χρησιμοποιείται σε εξαιρετικές περιστάσεις. Μέσω του ραντισμού με το αγιασμένο νερό, διώχνονται τα πονηρά πνεύματα από κάθε μέρος. Επιπλέον, συγχωρούνται τα καθημερινά ατοπήματα – όπως πειρασμοί της φαντασίας και άσεμνοι λογισμοί – ενώ παράλληλα απομακρύνονται οι ασθένειες και χαρίζεται υγεία τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή. Με απλά λόγια, όσοι δέχονται τον Μεγάλο Αγιασμό με πίστη λαμβάνουν αγιασμό, ευλογία και προστασία.
Για τον λόγο αυτό μπορεί να φυλάσσεται στο σπίτι (με επιμέλεια και ευλάβεια) και να πίνουν απ’ αυτόν οι πιστοί σε καιρό ασθένειας ή για αποτροπή βασκανίας και κάθε σατανικής ενέργειας. Φυσικά, καλόν είναι, όπως αυτό γίνεται και με την ευλογία του πνευματικού τους.
Με τον τρόπο αυτό χειραγωγείται ο πιστός να αποφεύγει άλλες «διεξόδους» (μαγείες, «ξόρκια», και άλλες μεθοδείες του πονηρού), και να καταφεύγει στα έγκυρα «αγιάσματα» της Εκκλησίας, όπως είναι ο Μέγας, αλλά και ο Μικρός Αγιασμός.