Εάν ανήκετε στην κατηγορία των μαμάδων που καθημερινά γίνονται χαλί να τις πατήσουν, όπως άλλωστε οι περισσότερες Ελληνίδες μάνες, θα βρείτε την παρακάτω ιστορία όχι μόνο συγκινητική, αλλά και χρήσιμη.
Το ποστ της Ψυχολόγου-Παιδοψυχολόγου Μαρίας Αϊβαζίδου στην προσωπική της σελίδα στο Facebook, είναι ένα ζωντανό μάθημα ζωής και μια υπέροχη ιστορία. Απολαύστε την:
«Μια πολύ όμορφη ιστορία:
«Η μαμά μου είχε πολλά προβλήματα. Δεν κοιμόταν και ένιωθε εξαντλημένη. Ήταν ευέξαπτη, γκρινιάρα και πικρόχολη. Ήταν πάντα άρρωστη, μέχρι που μια μέρα, ξαφνικά, άλλαξε.
Η κατάσταση ήταν η ίδια, αλλά ήταν με κάποιον τρόπο διαφορετική.
Κάποια μέρα, ο μπαμπάς μου είπε:
Αγάπη μου, ψάχνω για δουλειά εδώ και τρεις μήνες και δεν έχω βρει τίποτα, θα πιω λίγη μπύρα με φίλους.
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει.
Ο αδερφός μου είπε:
– Μαμά, έχω πολύ κακούς βαθμούς στο σχολείο.
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει, θα γυρίσεις πίσω, και αν δεν τα καταφέρεις, τότε επανέλαβε το εξάμηνο, αλλά θα το πληρώσεις εσύ…
Η αδερφή μου είπε:
– Μαμά, χτύπησα το αμάξι.
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει, κόρη μου, πήγαινέ το στο συνεργείο, ψάξε για το πώς να το πληρώσεις και μέχρι να το φτιάξουν, πήγαινε με λεωφορείο ή μετρό.
Η νύφη της είπε:
– Πεθερά, ήρθα να περάσω μερικούς μήνες μαζί σου.
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει, κάτσε στον καναπέ στο σαλόνι και βρες μερικές κουβέρτες στην ντουλάπα.
Όλοι στο σπίτι της μαμάς μου ανησυχούν με αυτές τις αντιδράσεις της. Δεν ήταν έτσι η μαμά μου… γινόταν χαλί για όλους…
Σκέφτομαι ότι θα πήγε στο γιατρό και θα της έγραψε 1000 mg σε χάπια. Φοβηθήκαμε ότι μπορεί να κινδυνεύει από εθισμό στα χάπια…
Αλλά όταν μαζευτήκαμε όλοι γύρω της και η μαμά μου μας εξήγησε ήταν για όλους μας μεγάλη η έκπληξη:
“Μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι κάθε άτομο ευθύνεται για τη ζωή του, μου πήρε χρόνια να ανακαλύψω ότι η αγωνία μου, η ταπείνωση μου, η κατάθλιψη μου, το θάρρος μου, η αϋπνία μου και το άγχος μου, δεν έλυσε τα προβλήματά σας αλλά αντίθετα επιδεινώθηκαν τα δικά μου.
– Ναι!! Δεν είμαι υπεύθυνη για τις ενέργειες των άλλων, αλλά είμαι υπεύθυνη για τις αντιδράσεις που εκφράζω, σε αυτές!
Ως εκ τούτου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το καθήκον μου προς τον εαυτό μου είναι να παραμείνω ήρεμη και να αφήσω όλους να επιλύσουν αυτό που συμβαίνει στον εαυτό τους.
Έχω κάνει γιόγκα, διαλογισμό, ανθρώπινη ανάπτυξη και ψυχοθεραπεία, νευροανάδραση και πολλά άλλα, και σε όλες τις μεθόδους βρήκα έναν κοινό παρονομαστή: Τελικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε ένα κοινό σημείο…
Ότι μόνο μπορώ να αλλάξω πράγματα στον εαυτό μου, και εσείς έχετε όλα τα απαραίτητα μέσα για να λύσετε τα δικά σας θέματα!!!
Θα είμαι σε θέση να σας δώσω τη συμβουλή μου μόνο αν με ρωτήσετε και, από εσάς εξαρτάται από το αν θα το κάνετε ή όχι!!!
Έτσι, από τώρα και στο εξής, θα πάψω να είμαι: Η υποδοχή των ευθυνών σας , ο σάκος της ενοχής σας, η πλύστρα των τύψεων σας, ο συνήγορος των λαθών σας, η κατάθεση των καθηκόντων σας ή αυτή που λύνει τα προβλήματά σας ή το… «εφεδρικό σας λάστιχο» η ρεζέρβα για να εκπληρώσετε τις ευθύνες σας…!!!
ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΣΑΣ ΑΝΑΚΗΡΡΥΣΩ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ!!!
Όλοι στο σπίτι της μαμάς μου έμειναν σαν χαζοί με το στόμα ανοιχτό….
Από εκείνη τη μέρα η οικογένεια άρχισε να δουλεύει καλύτερα, γιατί όλοι στο σπίτι ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν.
Συγγραφέας: Μια ευτυχισμένη γυναίκα!!!
(Από ποστ κοινοποιημένο σε ισπανικό ιδιωτικό προφίλ)»