Τα πεθερικά του Θανάση Βισκαδουράκη ζουν τραγική στιγμές καθώς βρίσκονται ανάμεσα στους πληγέντες του Θεσσαλικού Κάμπου από τις καταστροφικές πλημμύρες που έφερε η κακοκαιρία Daniel και βύθισε πολλά χωριά κάτω από το νερό.
Δεν είναι ωστόσο μόνο αυτό, αφού γέφυρες γκρεμίστηκαν κάνοντας δύσκολη την πρόσβαση σε περιοχές, ενώ τα νεκρά ζώα έχουν μολύνει τα νερά.
Ο ηθοποιός μαζί με τον πεθερό του, μίλησαν στην εκπομπή T-live του ALPHA για την καταστροφή που έχουν βιώσει οι ίδιοι. Ο κ. Κώστας ανέφερε πως δεν μπορεί να πάει στο σπίτι του καθώς είναι πλημμυρισμένο ακόμη, ενώ με την γυναίκα του έχασαν όλα τα υπάρχοντα τους.
Η κραυγή απόγνωσης του πεθερού του Θανάση Βισκαδουράκη
«Ο Δήμος Παλαμά έχει πάθει βιβλική καταστροφή. Την μεγαλύτερη καταστροφή έχουν τα χωριά Βλοχός και Μεταμόρφωση. Δεν μπορούμε να πάμε ακόμα σπίτια μας. Δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε τα σπίτια μας. Δεν υπάρχει τίποτα. Είμαστε με τα σορτς και τις παντόφλες.
Φύγαμε άρον – άρον με 2,5 μέτρα νερό στο χωριό και τελείωσαν τα πάντα, έσβησαν. Μας πήραν τη ζωή μας από τα χέρια μας. Τη θέλουμε πίσω. Η πολιτεία πρέπει να σκύψει στους πληγέντες και να τους βοηθήσει. Εγώ προσωπικά δεν ξέρω πού θα πάω. Τα έχω χαμένα, ζω έναν εφιάλτη», είπε ο κ. Κώστας.
«Θέλω να πω στους διοικούντες, βοηθήστε εμάς τους φτωχούς. Είμαστε φτωχοί, όχι στο μυαλό, εκεί δεν είμαστε φτωχοί, αλλά στην τσέπη είμαστε. Αγωνιζόμαστε για τα παιδιά μας, για ένα καλύτερο μέλλον», είπε ο Θανάσης Βισκαδρουράκης.
Τα συγκλονιστικά λόγια της γυναίκας του ηθοποιού
«Είμαστε Αθήνα, τους έφερα χθες. Δεν μπορούν να ζήσουν στο χωριό. Δεν έχουν που να μείνουν. Δεν έχουν τίποτα, έχουν καταστραφεί τα πάντα. Ούτε αυτοκίνητο, ούτε σπίτι, ούτε ρούχα, ούτε παπούτσια, τίποτα! Στο σπίτι μας δεν μπορούμε να μπούμε ακόμα», είπε αρχικά η ίδια, ενώ ο μπαμπάς της στη συνέχεια δήλωσε: «Σε χρόνο μηδέν το χωριό μου πλημμύρισε. Υπήρχε 5,5 μέτρα νερό. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πρόσβαση στο χωριό μας. Η κατάσταση από τη δυσοσμία – πολλά ζώα πεταμένα – είναι ανυπόφορη στην Καρδίτσα. Για εμένα τα χωριά αυτά θα πρέπει να μεταφερθούν. Πρέπει να βάλουν πλάτη αν πονάνε για τον τόπο τους. Δεν γίνεται να ζήσουμε έτσι. Πού θα μείνουμε; Πώς θα ζήσουμε; Δεν υπάρχουν πόροι πια. Υπάρχουν μικρά παιδιά, γερόντια, άνθρωποι κατάκοιτοι».