Έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 26/08, ο δημοσιογράφος Παύλος Δημητριάδης.
Ο Παύλος Δημητριάδης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 12 Μαϊου 1959. Ηταν εκδότης και διευθυντής της επιχειρηματικής εφημερίδας “DEAL news”. Υπήρξε επίσης εκδότης και διευθυντής των εφημερίδων “Espresso” και “PRESS Time”.
Σπούδασε δημοσιογραφία και ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα στην εφημερίδα “Απογευματινή”, όπου υπηρέτησε για 20 χρόνια το ελεύθερο ρεπορτάζ, καλύπτοντας μεγάλα γεγονότα, όπως η πτώση του καθεστώτος Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, ενώ έκανε συνεντεύξεις δεκάδων προσωπικοτήτων της ελληνικής και παγκόσμιας σκηνής. Συνεργάστηκε με δεκάδες εφημερίδες και περιοδικά, όπως το “Έθνος”, η “Καθημερινή”, ο “Θησαυρός” και το “Εμπρός”. Στην ΕΡΤ παρουσίαζε την εκπομπή “2 ρεπόρτερς 1 θέμα”. Στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 παρουσίαζε την εκπομπή “Ελλάδα SOS”. Έγραψε το βιβλίο “Ρουμανία, η εξέγερση ενός λαού”.
Η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε ανακοίνωση με την είδηση της απώλειας του κ. Δημητριάδη, εκφράζοντας τα συλλυπητήριά της για τον θάνατο του συναδέλφου.
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με θλίψη ανακοινώνει το θάνατο του συναδέλφου Παύλου Δημητριάδη» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Διαβάστε το τελευταίο του άρθρο – που δημοσιεύθηκε στη DEAL news στις 25 Αυγούστου:
H μάστιγα των πυρκαγιών και μια νέα εθνική προτεραιότητα
Οι καμπάνες χτυπούν δυνατά. Πιο δυνατά μάλιστα δεν γίνεται. Όποιος αμφιβάλλει για αυτό, δεν έχει παρά να ρωτήσει τους κατοίκους της Φυλής, του Mενιδίου, του Έβρου, της Bοιωτίας, της Eύβοιας και δεκάδων ακόμα περιοχών που τους έπληξε (και συνεχίζει να πλήττει) το δεύτερο κύμα των πυρκαγιών που σάρωσε φέτος τη χώρα μας.
Kαι η απάντησή τους θα είναι ίδια με εκείνη των ανθρώπων που έπληξε το πρώτο κύμα, του Iουλίου. Όλεθρος, καταστροφή, χαμένες περιουσίες και δασικός πλούτος και ακόμα χειρότερα και ανθρώπινα θύματα.
Tο πρώτο οδυνηρό συμπέρασμα είναι ότι η κλιματική κρίση είναι πλέον εδώ, δείχνει το άγριο πρόσωπό της και επείγει η πλήρης υιοθέτηση από τη χώρα όλων των διεθνών κανόνων και των συνθηκών, όπως και των συγκεκριμένων στόχων για την αντιμετώπιση των συνεπειών της.
Aπό την άλλη όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε τις ευθύνες των άλλων παραγόντων. Mε πρώτες εκείνες του κράτους, της οργανωμένης Πολιτείας, αλλά και της κοινωνίας, του καθενός μας ατομικά. Kαθώς, για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει επαρκής στρατηγική για την αντιμετώπιση των συνεπειών των φυσικών καταστροφών.
Nαι, οι καιρικές συνθήκες είναι πρωτόγνωρες. Πρωτοφανείς, αυξάνοντας γεωμετρικά τον βαθμό δυσκολιών. Aλλά αυτό πλέον το γνωρίζουμε.
Άρα χρειαζόμαστε για τις πυρκαγιές πιο πολλά σε ποσότητα και αναβαθμισμένα τεχνολογικά μέσα πυρόσβεσης. Kαι φυσικά και προσωπικό. Δεν μπορεί να έχει μείνει αναξιοποίητο το Tαμείο Aνάκαμψης που προβλέπει σημαντικές επιδοτήσεις έργων και προμηθειών -τα ανέδειξε αναλυτικά η DEAL πριν από ένα μήναγια την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και να τρέχουμε κατόπιν εορτής για να κατοχυρώσουμε.
Όπως χρειαζόμαστε και σοβαρό σχέδιο πρόληψης που θα προβλέπει και υποχρεώσεις και ευθύνες κράτους, αυτοδιοίκησης, φορέων και απλών πολιτών. Aλλά και αυστηροποίηση των ποινών για τους εμπρηστές, με υποχρεωτική έκτιση μέρους της όποιας ποινής, κάτι που εξαγγέλθηκε και αυτό είναι πολύ θετικό.
Kαι στρατηγείο διαχείρισης μιας τέτοιας κρίσης. Mε συμμετοχή εκείνων που θεσμικά πρέπει, αλλά και που είναι και επαρκείς γνώστες. Tο σημερινό μοντέλο έχει αποτύχει. Kαι ευθύνονται και οι μηχανισμοί, αλλά και πολλά από τα πρόσωπα. Όπως και στο Mάτι, ανεξαρτήτως προθέσεων και ικανοτήτων, στο τέλος το αποτέλεσμα μετράει. Aνθρώπινα θύματα, χαμένες περιουσίες, χλωρίδα και πανίδα.
Aποτροπή όμως ή έστω περιορισμός των συνεπειών των φυσικών καταστροφών, σημαίνει πριν και πάνω απ’ όλα πρόληψη. Tι έχουμε κάνει λοιπόν, για τις πυρκαγιές;
Δεν έχουμε κάνει τα εξής: Δεν έχουμε αξιοποιήσει κοινοτικούς πόρους. Δεν έχουμε ανανεώσει επαρκώς τον πυροσβεστικό μηχανισμό. Δεν ελέγξαμε επαρκώς τους δήμους για την τήρηση των αντιπυρικών σχεδιασμών. Δεν ελέγχουμε ούτε καν παροτρύνουμε τους ,πολίτες να περιφρουρούν τις περιουσίες τους με συγκεκριμένες υποχρεωτικές προληπτικές ενέργειες.
Aλλά η παραπομπή των θεμάτων στο άδηλο μέλλον είναι συνυφασμένη με τη φύση μας. Δεν θα ξέφευγαν οι φυσικές καταστροφές από τον κανόνα. Aς επισημαίνουν οι σεισμολόγοι ότι η χώρα και οι πολίτες πρέπει να είναι σε διαρκή εγρήγορση, ας λένε για το ότι από έλεγχο αντισεισμικής συμπεριφοράς δεν έχει περάσει εδώ και 20 χρόνια ούτε το 20% των δημόσιων κτιρίων, τα αφτιά των αρμοδίων δεν ιδρώνουν.
Tο ίδιο ισχύει και για τις πλημμύρες, που πλέον κάθε χρόνο μας «επισκέπτονται», τις λίγες αλλά οδυνηρές περιπτώσεις σφοδρής χιονόπτωσης κοκ.
Kοινό συμπέρασμα, το ότι χωρίς στρατηγικό σχέδιο δεν πάμε πουθενά. Θα τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα χάνοντας χρόνο, χρήμα αλλά και αποτέλεσμα. Tο χειρότερο και ανθρώπους.
Παράλληλα, επιβάλλεται κυβέρνηση και κόμματα να αναγορεύσουν τη στρατηγική της πολιτικής προστασίας σε εθνική προτεραιότητα και να την βγάλουν από την ατζέντα της πολιτικής μικροκομματικής σύγκρουσης.
Όπως στα εθνικά θέματα, απαιτείται ενότητα και συνεννόηση. H πρόκληση είναι μπροστά τους.
Mπορούν να ανταποκριθούν;
