Πολλές φορές αναρωτιέται κανείς πόση κακία μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος και από την άλλη πόση δύναμη μπορεί να έχει κάποιος για να την αντικρούσει.
Κάτι τέτοιο συνέβη με την μητέρα ενός 11χρονου κοριτσιού, το οποίο πάσχει από Σύνδρομο Έντουαρντς, μία σπάνια διαταραχή γνωστή ως τρισωμία 18, είναι μια χρωμοσωμική ανωμαλία που προκαλείται από την παρουσία ενός τρίτου αντιγράφου όλου ή μέρους του χρωμοσώματος 18.
Τα παιδιά που γεννιούνται με αυτό το σύνδρομο μπορεί να έχουν την εξής κλινική εικόνα: νεφρική δυσπλασία, συγγενείς καρδιοπάθειες, ομφαλοκήλη, οισοφαγική ατρησία, νοητική υστέρηση, καθυστέρηση στην ανάπτυξη, δυσκολίες στη σίτιση, δύσπνοια, και αρθρογρύπωση.
Στην περίπτωση της Ιζαμπέλ, η μικρή έχει αλαλία και νοητική υστέρηση, γεγονός που απαιτεί έναν άνθρωπο να τη φροντίζει συνεχώς.
ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ
Η μητέρα θέλει να συγκεντρωθεί σε όλα όσα έχει πετύχει μέχρι σήμερα η κόρη της κόντρα σε κάθε πρόβλεψη. Να σημειωθεί ότι μόνο 13 στα 100 μωρά που γεννιούνται ζωντανά με το εν λόγω σύνδρομο μπορούν να ζήσουν μέτα τον έναν χρόνο τους.
«Θα ήταν εύκολο να εστιάσουμε στο τι ΔΕΝ μπορεί να κάνει και συχνά αυτό είναι που θέλει να γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος. Η Ιζαμπέλ έχει σημαντική υστέρηση στην ανάπτυξη, έτσι νιώθεις σαν να έχεις ένα πιο μικρό παιδί. Χρειάζεται κάποιον μαζί της συνεχώς και πρέπει να τη βοηθά να φάει και να τη φροντίσει», λέει η μητέρα.
«Δεν έχει επίγνωση κινδύνου και δεν μπορεί να μιλήσει, κάτι που δεν της επιτρέπει να εκφράσει τα συναισθήματά της, όμως κάθε μέρα μας δείχνει πόσο όμορφη είναι. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να κάνει, αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι αυτά που μπορεί να κάνει και θέλω να το ξέρουν όλοι αυτό», προσθέτει.
«Η αναπηρία δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι ξεγραμμένος, σημαίνει ότι απλά είναι διαφορετικός, σκέφτεται διαφορετικά και μερικές φορές μπορεί να μας διδάξει πολλά πράγματα, κάτι που είναι ένα μεγάλο δώρο», τονίζει η μητέρα.
Η ίδια ανεβάζει βίντεο στο διαδίκτυο με την μικρούλα να παίζει, να διασκεδάζει στην πισίνα ή να απολαμβάνει ένα παγωτό, όλα εκείνα που πολλοί γονείς φοβούνται, ότι δεν θα μπορέσει να κάνει ποτέ. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μία περίοδος με ιδιαίτερη αγωνία για τους γονείς της μικρής, καθώς λόγω της κατάστασής της επ’ουδενί δεν έπρεπε να κολλήσει, προσπάθησαν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για την κατάσταση της μικρής, ειδικότερα για τη χρήση μάσκας ή για το πόσο ανεπαρκές για αυτά τα παιδιά ήταν η τηλεκπαίδευση.