Πόσα «μπράβο» λέμε καθημερινά στα παιδιά μας;
Η επιβράβευση είναι απαραίτητη στην παιδική ηλικία καθώς τα παιδιά γίνονται καλύτερα, αναγνωρίζουν ότι αυτό που έκαναν ή ο τρόπος που φέρθηκαν είναι αποδεκτός και νιώθουν καλά με αυτό, νιώθουν μέρος μιας ομάδας, ισάξια με τους γύρω τους και ικανά να αντεπεξέλθουν σε καταστάσεις εύκολες και πιο δύσκολες.
Έχετε αναλογιστεί ποτέ, όμως πότε επιβραβεύουμε ένα παιδί; Όταν φέρνει υψηλούς βαθμούς; Όταν νικά σε έναν αγώνα; Όταν φτιάχνει μία καταπληκτική κατασκευή; Ή όταν κάνει κάτι αξιοσημείωτο, αξιοθαύμαστο και οφθαλμοφανές; Όταν έρθει η ώρα της επιβράβευσης δύο πράγματα πρέπει να μας απασχολήσουν 1) το «πόσο πρέπει να επιβραβεύω το παιδί μου» και 2) «πώς πρέπει να επιβραβεύω το παιδί μου».
Τι κακό μπορεί να κάνω στο παιδί μου όμως αν του λέω συνέχεια μπράβο;
Αρχικά, δημιουργεί παιδιά εθισμένα στον έπαινο έτσι αντί να του τονώσουμε το αυτο-συναίσθημα του, αυξάνουμε την εξάρτηση του παιδιού από μας. Κλέβουμε την αίσθηση της ευχαρίστησης του, καθώς με το «μπράβο» μας του υποδεικνύουμε έμμεσα τι να αισθανθεί. Κάνει τα παιδιά να χάνουν το ενδιαφέρον τους για την πράξη που επιβραβεύτηκαν.
Το συνεχόμενο μπράβο, το οδηγεί στην σκέψη ότι αφού πήρε το μπράβο έχει ολοκληρώσει αυτό που έπρεπε να κάνουν για να πάρουν μια αντίδραση από εμάς. Τέλος, πέρα από ότι το «Μπράβο!» μπορεί να υποβαθμίσει την ανεξαρτησία, την ικανοποίηση και το ενδιαφέρον, μπορεί να παρέμβει και στο πόσο καλά τα παιδιά μπορούν να κάνουν κάτι.
Αυτό γίνεται γιατί ο έπαινος δημιουργεί πίεση (να «συνεχίσεις την καλή δουλειά») η οποία στην πραγματικότητα σε εμποδίζει να το κάνεις αλλά και γιατί όπως προαναφέρθηκε, το ενδιαφέρον σε αυτό που έκαναν μπορεί να έχει μειωθεί. Tι μπορώ να πω στο παιδί μου αντί για “Μπράβο”; Γίνεται πιο συγκεκριμένοι π.χ. μου άρεσε που χρησιμοποίησες πολλά χρώματα στην ζωγραφιά σου ή χρησιμοποιείστε συνώνυμες φράσεις όπως:
- Πολύ καλή προσπάθεια
- Ωραία, συνέχισε έτσι
- Ναι, κόλλα 5
- Τα κατάφερες μια χαρά