Τριάντα τρία χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, ο Χρήστος Ρούσσος μίλησε για την δολοφονία του συντρόφου του, η οποία και έγινε ταινία με τον τίτλο «Άγγελος».
«Μ’ αρέσει να ζω ήρεμα, ήσυχα, ασχολούμαι με το γράψιμο, βγαίνω ελάχιστα» είπε για τη ζωή του σήμερα, ο Χρήστος Ρούσσος μιλώντας στο Mega και στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα».
«Μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχισμένος, είμαι με ένα εξαιρετικό παιδί. Είναι πολύ όμορφο να ‘χεις έναν σύντροφο και να ξέρεις ότι κάποιος σε περιμένει στο σπίτι».
«Μπήκα στο λεωφορείο, κάθομαι, χτυπάει ο Ανέστης το τζάμι απ’ έξω μου λέει κατέβα λίγο να σου πω, και το για λίγο έγινε για πάντα» λέει ο ο Χρήστος Ρούσσος.
Για τη σχέση τους είπε πως «είχα μια συμπεριφορά από τον Ανέστη που μου άρεσε πολύ, τη φροντίδα, την αγάπη τη στοργή. Ο Ανέστης θέλησε να εκμεταλλευτεί το συναίσθημά μου. Σκέφτηκα να εξαφανιστώ να μην ξέρει κανείς που είμαι ούτε ο Ανέστης ούτε η οικογένειά μου.
Το αποφασίζω, να λιποτακτήσω και το βράδυ πήγα στην Καλλιθέα στο διαμέρισμα. Εγώ ήξερα ότι θα είναι το τελευταίο βράδυ με τον Ανέστη.
Ο Ανέστης συμπεριφέρθηκε πάρα πολύ άσχημα. Πρώτη φορά είδα τον Ανέστη έτσι και εγώ τρελάθηκα. Ήμουν σε μία τέτοια ψυχολογική κατάσταση που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς, τι μου είχε δημιουργήσει εμένα.
Εκείνη την ώρα ήμουν ένα ηφαίστειο που εξερράγη. Όταν τελείωσε όλο αυτό δεν καταλάβαινα, δεν είχα επίγνωση του τι γίνεται, σαν να μην ήμουν εγώ και έφυγα από το σπίτι και πήγα στον Ασπρόπυργο, στο σπίτι που είχαμε στα στα Νεόκτιστα.
Πώς μπήκα στα λεωφορεία, πώς περπάτησαν να φτάσω εκεί… δεν πήγα στο σπίτι, πήγα στο βουνό γιατί το αγαπούσα.
Πήγα εκεί και κούρνιασα στη ρίζα ενός μεγάλου πεύκου, τυλίχτηκα με μια σακούλα και μάλλον με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα πριν ξημερώσει όταν ξυπνούσαν τα πουλιά στα δέντρα» είπε ο Χρήστος Ρούσσος.
«Τότε έμεινα να σκεφτώ τι έχει γίνει. Και κατάλαβα τι συμβαίνει, δεν ήταν κάτι που ήθελα να κάνω» είπε για την δολοφονία του συντρόφου του..
«Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι πρέπει να ειδοποιήσω του δικούς του. Θυμάμαι σήκωσε το τηλέφωνο ο πατέρας του και εκείνο που είπα ήταν “ελάτε στην Αθήνα γιατί κάτι συνέβη στον Ανέστη”.
Ειδοποίησα τη μητέρα μου και εκεί είχαμε ένα άλλο δράμα γιατί η μητέρα μου δεν ήξερε τίποτα και της λέω σκότωσα τον Ανέστη. Θυμάμαι τη μάνα μου μια τραγική εικόνα, αρχαίας τραγωδίας».
«Απ’ τη στιγμή που παραδόθηκα μόνο έκλαιγα. Τότε ήταν άγρια τα πράγματα και οι εφημερίδας καννιβάλιζαν, “οι ανώμαλοι”.