Οι μύθοι και τα στερεότυπα γύρω από το πώς είναι να είσαι μοναχοπαίδι είναι γνωστοί και έχουν ειπωθεί πολλάκις.
Ο καθένας έχει μια διαφορετική ιδέα για το πώς είναι. Άλλοι θεωρούν πώς τα μοναχοπαίδια είναι κακομαθημένα και υστερούν σε σχέση με άλλα παιδιά που έχουν αδέρφια. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι μεγαλώνουν καλύτερα γιατί έχουν όλη την προσοχή των γονιών τους.
Τι σημαίνει όμως να είσαι μοναχοπαίδι; Αυτή η 33χρονη γυναίκα που μεγάλωσε χωρίς αδέρφια δίνει πολύτιμες συμβουλές στους νέους γονείς που έχουν ένα παιδάκι.
Τι θα έλεγα στη μελλοντική μου κόρη για να μην πληγωθεί
«Δεν χρειαζόμαστε τόσα παιχνίδια»
Αναπόφευκτα ένα παιδί σημαίνει και λιγότερα χρήματα, οπότε αρκετοί γονείς τείνουν να το… παρακάνουν με τα παιχνίδια και τις ανέσεις που προσφέρουν στα παιδιά τους. Αλλά είμαι εδώ για να σας πω ότι τα πολλά είναι υπερβολή. Γι’ αυτό κάντε μια δεύτερη (ή και τρίτη) σκέψη πριν μας πριν μας αγοράσετε ό, τι θέλουμε ή μπορεί να ζητήσουμε. Στην πραγματικότητα δεν είναι ωραίο να έχουμε όλα όσα ζητάμε, γιατί έτσι δεν μαθαίνουμε την αξία της σκληρής δουλειάς για να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε. Επενδύστε στις μεταξύ σας σχέσεις με το παιδί σας και στην ποιότητά τους.
Οι ενήλικες έχουν πλάκα αλλά τους βαριόμαστε
Ένα από τα θετικά του να είσαι μοναχοπαίδι είναι του ότι από πολύ νωρίς μαθαίνεις να συνομιλείς με ενήλικες και να συμπεριφέρεσαι πιο ώριμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και διασκεδαστικό. Δεν είναι ωραίο να είσαι το μόνο παιδί ανάμεσα σε τόσους ενήλικες και να ωριμάζεις συναισθηματικά πιο γρήγορα απ’ όταν είσαι έτοιμος. Για να μην πω ότι μετά από ένα σημείο βαριέσαι! Ενθαρρύνετε το παιδί σας να κάνει παρέα… με άλλα παιδάκια.
To να είσαι συνεχώς το επίκεντρο της προσοχής είναι ασφυκτικό
Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι, μερικές φορές είναι ασφυκτικό να εστιάζετε όλη την προσοχή σας σε εμάς. Θυμάμαι να έχω την αίσθηση ότι με βάζανε στο μικροσκόπιο, χωρίς πολλά περιθώρια για λάθη ή πειραματισμούς. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να είναι ανεξάρτητο και να αντισταθείτε στην παρόρμηση να ελέγχετε τα πάντα στη ζωή του. Δώστε του χώρο και βοηθήστε το να μάθει να λύνει τα προβλήματά του… μόνο του.
Χρειαζόμαστε γονείς όχι φίλους
Έχω δει από πρώτο χέρι γονείς με ένα παιδί να προσπαθούν να γίνουν ο καλύτερος τους φίλος. Σίγουρα αυτό συνέβη με μένα. Ο γονιός προσπαθεί να γίνει το αδερφάκι – φίλος που το παιδί του δεν έχει. Καταλαβαίνω ότι οι προθέσεις είναι καλές, όμως, μην το κάνετε! Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι γονείς που να θέτουν ισχυρά προσωπικά και συναισθηματικά όρια. Να είναι σταθεροί στις απόψεις τους και να μας καθοδηγούν μέχρι να πατήσουμε στα δικά μας πόδια. Αλήθεια, εκτιμούμε το ”όχι”!»